Naalala ko yung first work experience ko.
Since first job ko, pa- assist - assist lang ako sa mga senior ko. Ang problema lang sampu ang senior namin, tatlo lang kaming OJT. Nung una paisa-isa lang yung workload namin since first time nga, may mga araw na maghapon lang akong maghihintay ng gagawin at magpapanggap na may ginagawa kasi nakatutok sa table ko yung CCTV. Isa yun sa pinakamahirap na task, yung magpanggap na nagttrabaho. Bawal kasing makipagkwentuhan, bawal social media, walang youtube para manuod ng mga tutorial, in short sobrang boring, nakakaantok pero bawal matulog, jusko. Nung mga panahon na yon kumapit ako sa kapangyarihan ng kape, milo, tsaa at kung ano pang kutkutin. Lahat na ata ng klase ng 3in1 na try ko na. Naging updated din ako sa mga news. Halos tatlong buwan akong ganon, yung very minimal lang ang workload.
Kapag baguhan ka pa lang, hindi ka pwedeng magdemand. Kasi wala ka pa naman napapatunayan. After 3 months, dun na unti-unting nadagdagan yung trabaho hanggang sa dumami. During internship ko, naging support ako sa PLC prorgramming, sa SCADA, sa pag-AutoCad, pati na rin sa sales, in short support ako ng lahat ng seniors. Masyado akong bibo nung time na yon kasi first time nga, kumbaga jack-of-all traits ako. Nakakatuwa sa una kasi nabboost yung confidence ko. Pero habang tumatagal, yoko na hahaha peace
Una sa lahat, ang dami nilang pinapagawa at minsan yung trabaho nila pinapasa nila sakin. Nagssite ako ng na tanging pamasahe at saktong pangmiryenda lang ang perang dala, minsan wala pa. Ayaw na ayaw ko yung lantaran na pulitika sa management, sa meeting laging may komosyon, at halos lahat ng tao nagsisiraan. Bawat galaw binabantayan. At higit sa lahat , Php 150.00 lang naman ang sahod ko. Pero kahit na ganon, naging optimistic ako at hindi ko naiisipang magreklamo. Inisip ko kasi na kahit maliit lang ang sahod ko, natututo ako ng maraming bagay, in terms of technical skills, sales at management na rin kahit papano. All in ang natututunan ko kahit mahirap.
Pero hindi ako nagtagal dun, tinapos ko lang ang required na hours ng school para sa OJT at di na ko nagpa-absorb pa. Hindi dahil sa mga issue na binanggit ko kanina, may nagoffer kasi sakin ng full time training na kinakitaan ko ng mas malaking oppotunity.
Mahirap at mababa ang sahod pero marami akong natutunan. Sa maikling pahanon, nabigay sakin ng company ang experience na kailangan ko at nagpapasalamat ako dahil pinagkatiwalaan nila ako.
Pagkatapos non, nagkaroon pa ko ng ibang trabaho at palagi, sa bagong kumpanya na papasukan ay back to zero. Wala kang kakilala masyado, panibabagong pagaadjust sa paligid, pakikisama at aaralin mo yung mga standards nila. Pero syempre hindi ka na zero sa kaalaman, credentials at experience.
Ngayon, pangatlong trabaho ko na. Hindi tulad ng first job ko, dito walang pulitika masyado, konti lang kami pero parang tropa lang kami sa work. Professional pero maagaan magtrabaho dito. So far, eto na ang pinaka malaki kong sahod. 2X ng pinagpray ko kay Lord, grabe talaga, wala akong masabe, ganito lang naman ang pinagpray ko pero binigyan nya ko ng doble. Maganda dito, napaka ideal. Lahat ng pinag pray ko kay Lord na sa mapasukan kong company nandito.
1. Hindi toxic ang environment
2. Walang pulitika
3. Masayang kasama ang mga katrabaho
4. Malaki ang sahod
5. Big company, international
Nandito lahat ng pinagpray ko kay God nung mga panahong naiingit ako sa mga kaklase kong may malaking sahod at nakakapagbakasyon, nakakabili ng mga bagong gadgets at damit at nakakakain lagi sa masarap. Malungkot ako noon kasi feeling ko magaling naman ako pero bakit behind ako. Hindi ko matreat ang sarili ko pati na family ko. Ang dami kong trabaho , may overtime pa pero eto lang ang sahod ko. Napakabait ni God dahil pinagbigyan nya ko sa wish ko at doble pa ang dumating. Hindi ko naimagine na matatanggap ako sa ganitong company.
Pero sa kabila ng lahat, dapat masaya na ko pero kulang pa rin. Bakit?
Nalulungkot ako kasi...
Wala akong kaibigan dito at Hindi na ko nagg-Grow
Lahat sila mabait pero ang hirap nilang kaibiganin.
Lahat sila 30+ na, habang ako 22 pa lang
Medyo mahirap ifill yung generation gap, maraming bagay na hindi ko pa maintindihan tungkol sa kanila at maraming bagay na hindi nila maintindihan tungkol sakin. Sa maraming bagay hindi ko sila nasusundan.
Restricted ang galaw ko pati na sasabihin ko kasi mas matanda yung mga kasama ko.
at dahil nga bata ako, hindi pa nila akong kayang pagkatiwalaan sa mga bagay-bagay. Kaya ako yung may pinaka konting trabaho, kadalasan wala, basa lang ng manuals, scroll maghapon
nahihiya ako kasi sumasahod ako kahit walang output
Sabi sakin ni bossing, baka pwede nya daw akong isama sa site para makapagtraining, pero may COVID-19 , hindi ko alam kung makakasama ako.
Ano na bang dapat kong gawin?
Since first job ko, pa- assist - assist lang ako sa mga senior ko. Ang problema lang sampu ang senior namin, tatlo lang kaming OJT. Nung una paisa-isa lang yung workload namin since first time nga, may mga araw na maghapon lang akong maghihintay ng gagawin at magpapanggap na may ginagawa kasi nakatutok sa table ko yung CCTV. Isa yun sa pinakamahirap na task, yung magpanggap na nagttrabaho. Bawal kasing makipagkwentuhan, bawal social media, walang youtube para manuod ng mga tutorial, in short sobrang boring, nakakaantok pero bawal matulog, jusko. Nung mga panahon na yon kumapit ako sa kapangyarihan ng kape, milo, tsaa at kung ano pang kutkutin. Lahat na ata ng klase ng 3in1 na try ko na. Naging updated din ako sa mga news. Halos tatlong buwan akong ganon, yung very minimal lang ang workload.
Kapag baguhan ka pa lang, hindi ka pwedeng magdemand. Kasi wala ka pa naman napapatunayan. After 3 months, dun na unti-unting nadagdagan yung trabaho hanggang sa dumami. During internship ko, naging support ako sa PLC prorgramming, sa SCADA, sa pag-AutoCad, pati na rin sa sales, in short support ako ng lahat ng seniors. Masyado akong bibo nung time na yon kasi first time nga, kumbaga jack-of-all traits ako. Nakakatuwa sa una kasi nabboost yung confidence ko. Pero habang tumatagal, yoko na hahaha peace
Una sa lahat, ang dami nilang pinapagawa at minsan yung trabaho nila pinapasa nila sakin. Nagssite ako ng na tanging pamasahe at saktong pangmiryenda lang ang perang dala, minsan wala pa. Ayaw na ayaw ko yung lantaran na pulitika sa management, sa meeting laging may komosyon, at halos lahat ng tao nagsisiraan. Bawat galaw binabantayan. At higit sa lahat , Php 150.00 lang naman ang sahod ko. Pero kahit na ganon, naging optimistic ako at hindi ko naiisipang magreklamo. Inisip ko kasi na kahit maliit lang ang sahod ko, natututo ako ng maraming bagay, in terms of technical skills, sales at management na rin kahit papano. All in ang natututunan ko kahit mahirap.
Pero hindi ako nagtagal dun, tinapos ko lang ang required na hours ng school para sa OJT at di na ko nagpa-absorb pa. Hindi dahil sa mga issue na binanggit ko kanina, may nagoffer kasi sakin ng full time training na kinakitaan ko ng mas malaking oppotunity.
Mahirap at mababa ang sahod pero marami akong natutunan. Sa maikling pahanon, nabigay sakin ng company ang experience na kailangan ko at nagpapasalamat ako dahil pinagkatiwalaan nila ako.
Pagkatapos non, nagkaroon pa ko ng ibang trabaho at palagi, sa bagong kumpanya na papasukan ay back to zero. Wala kang kakilala masyado, panibabagong pagaadjust sa paligid, pakikisama at aaralin mo yung mga standards nila. Pero syempre hindi ka na zero sa kaalaman, credentials at experience.
Ngayon, pangatlong trabaho ko na. Hindi tulad ng first job ko, dito walang pulitika masyado, konti lang kami pero parang tropa lang kami sa work. Professional pero maagaan magtrabaho dito. So far, eto na ang pinaka malaki kong sahod. 2X ng pinagpray ko kay Lord, grabe talaga, wala akong masabe, ganito lang naman ang pinagpray ko pero binigyan nya ko ng doble. Maganda dito, napaka ideal. Lahat ng pinag pray ko kay Lord na sa mapasukan kong company nandito.
1. Hindi toxic ang environment
2. Walang pulitika
3. Masayang kasama ang mga katrabaho
4. Malaki ang sahod
5. Big company, international
Nandito lahat ng pinagpray ko kay God nung mga panahong naiingit ako sa mga kaklase kong may malaking sahod at nakakapagbakasyon, nakakabili ng mga bagong gadgets at damit at nakakakain lagi sa masarap. Malungkot ako noon kasi feeling ko magaling naman ako pero bakit behind ako. Hindi ko matreat ang sarili ko pati na family ko. Ang dami kong trabaho , may overtime pa pero eto lang ang sahod ko. Napakabait ni God dahil pinagbigyan nya ko sa wish ko at doble pa ang dumating. Hindi ko naimagine na matatanggap ako sa ganitong company.
Pero sa kabila ng lahat, dapat masaya na ko pero kulang pa rin. Bakit?
Nalulungkot ako kasi...
Wala akong kaibigan dito at Hindi na ko nagg-Grow
Lahat sila mabait pero ang hirap nilang kaibiganin.
Lahat sila 30+ na, habang ako 22 pa lang
Medyo mahirap ifill yung generation gap, maraming bagay na hindi ko pa maintindihan tungkol sa kanila at maraming bagay na hindi nila maintindihan tungkol sakin. Sa maraming bagay hindi ko sila nasusundan.
Restricted ang galaw ko pati na sasabihin ko kasi mas matanda yung mga kasama ko.
at dahil nga bata ako, hindi pa nila akong kayang pagkatiwalaan sa mga bagay-bagay. Kaya ako yung may pinaka konting trabaho, kadalasan wala, basa lang ng manuals, scroll maghapon
nahihiya ako kasi sumasahod ako kahit walang output
Sabi sakin ni bossing, baka pwede nya daw akong isama sa site para makapagtraining, pero may COVID-19 , hindi ko alam kung makakasama ako.
Ano na bang dapat kong gawin?
Comments
Post a Comment